नकाराचं गणित नेहमी वजाबाकीच करतं
भेटीची बेरीज नेहमी बाजूलाच ठेवतं।
चोरून पाहून कधी मनातलं समजत नाही।
मनातल्या मनात पोहता कधी येतं ?।
बुडायच्या भीतीने ते किनाऱ्यावरच मरतं
किती सांगू किती नाही म्हणून पत्र ते लिहतं ।
पत्ता न सांगता आपल्या वाहितचं ठेवंत।
शाईचे पेन होतं दौतीविना रितं ।
देवाच्या चरणी ते आशेनं जातं ।
कधी होईल कृपा म्हणून एकटक पाहतं।
आस्तिक म्हणून ते हळूच अगतिक होतं
आणि नकाराचं गणित नेहमी वजाबाकीच करतं
मग एकदिवशी ते मनाशी ठरवतं ।
मन आणि कृतिचा गुणाकार करतं
एका दमात सगळं बोलूनच टाकतं ।
आणि मग ती म्हणते हसून खरंच ...
. सुरवंटाच फुलपाखरू कोष फाडूनचं होतं
जयदीप भोगले
30 डीसेम्बर 2017
भेटीची बेरीज नेहमी बाजूलाच ठेवतं।
चोरून पाहून कधी मनातलं समजत नाही।
मनातल्या मनात पोहता कधी येतं ?।
बुडायच्या भीतीने ते किनाऱ्यावरच मरतं
किती सांगू किती नाही म्हणून पत्र ते लिहतं ।
पत्ता न सांगता आपल्या वाहितचं ठेवंत।
शाईचे पेन होतं दौतीविना रितं ।
देवाच्या चरणी ते आशेनं जातं ।
कधी होईल कृपा म्हणून एकटक पाहतं।
आस्तिक म्हणून ते हळूच अगतिक होतं
आणि नकाराचं गणित नेहमी वजाबाकीच करतं
मग एकदिवशी ते मनाशी ठरवतं ।
मन आणि कृतिचा गुणाकार करतं
एका दमात सगळं बोलूनच टाकतं ।
आणि मग ती म्हणते हसून खरंच ...
. सुरवंटाच फुलपाखरू कोष फाडूनचं होतं
जयदीप भोगले
30 डीसेम्बर 2017
No comments:
Post a Comment